09.08.2023: We reden vandaag een dikke 200 km het binnenland in. Al snel werd het landschap droger en reden we door de typische vergezichten van de Australische Outback. We kwamen minder tegenliggers tegen, trucks werden roadtrains, de dorpjes werden gehuchten en liggen veel verder van elkaar en wegen werden smaller en slechter. Onze eindbestemming was Chillagoe, niet veel meer dan een hotel, een klein buurtwinkeltje, een benzinestation dat eveneens een restaurant en onze camping was en een visitor centre van het Chillagoe – Mungana Caves National Park. De zon scheen en het was hier lekker warm. We waren goed op tijd en doken nog even in het zwembad.

Dave the Elasmosaur, de mascotte van Chillagoe.

Outback Queensland.

10.08.2023: In de voormiddag deden we enkele mooie wandelingen aan Mungana Caves waar ook enkele Aboriginal rotstekeningen te zien waren.

Mungana.

Aboriginal rotstekeningen.

Grote termietenheuvels.

Terug in de buurt van Chillagoe village bezochten we Balanced Rock en reden daarna naar Royal Arch.

Kalkstenen rotsformaties.

We hadden ruim de tijd voor een picknick en bezochten daarna een enorm grottenstelsel met de lokale ranger. Vroeger was het hier een ondiepe tropische zee. De overblijfselen van de koraalriffen en zijn bewoners vormen nu kalkstenen rotsformaties. De grotten ontstonden doordat regenwater insijpelde en het gesteente oploste.

Chillagoe Caves.

Terug richting camping klommen we nog naar een mooi uitzichtpunt over de outback.

Zelfs nu het hier winter is hadden wij het erg warm daarna en sprongen we op de camping toch heel snel in het zwembad voor we dikke biefstukken gingen barbecueën.

11.08.2023: Na een ochtendduik reden we de outback uit naar Kuranda. We zaten terug in het regenwoud en maakten een mooie wandeling.

Kuranda.

Barron River, Kuranda.

12.08.2023: Onze laatste dag. Na de opruim van ons busje verkenden we Cairns. We kochten wat souvenirs, wandelden langs de mooie esplanade langs de zee en doken nog even in de lokale Cairns Lagoon om ons te verfrissen voor onze lange trip terug.

Cairns esplanade.

Wat was het weer een fantastische reis door dit prachtige grote land en zijn vriendelijke bewoners. Hopelijk komen we ooit nog eens terug want hier valt nog zoveel meer te ontdekken.

Cairns lagoon.

06.08.2023: Vroeg opstaan vandaag voor onze trip naar het Outer Great Barrier Reef. We snorkelden al aan zogenaamde fringing reefs, dit zijn koraalriffen aan de kust of voor eilanden. Het Outer Barrier Reef ligt in volle oceaan vanuit Cairns zo’n anderhalf uur varen. Toen we de beschutting van de haven uitgingen werd het duidelijk dat dit geen rondvaart op de Amsterdamse grachten ging worden. Niet veel later zagen we de eerste bruine zakjes hun ronde doen en vielen de eerste slachtoffers. Bij ons gezelschap viel het nog mee en we geraakten redelijk heel op onze bestemming. Na de briefing gingen we het water in. De condities waren ook hier zelfs met de bescherming van het rif stevig te noemen: wind, hoge golven, hevige stroming op kop en soms een plensbui. De eerste 3 gaven een beetje het gevoel alsof je snorkelde in een wasmachine tijdens 1200 toeren zwieren. Maar goed, ik nam Sem die ondanks deze ruwe zee niet te houden was stevig vast en we gingen ervoor. Zelfs in deze omstandigheden blijft deze onderwaterwereld wonderlijk mooi en als er toch even een opklaring was leek het alsof het licht werd aangestoken spetterden de felle kleuren van al de koralen en hun bewoners.

Outer Great Barrier Reef.

Naast teveel soorten harde en zachte koralen en vissen (waaronder 2 haaien) om op te noemen zagen we ook nog een zeeschildpad, doopvontschelpen waar Sem in zou passen, zeekomkommers en we denken ook één walvis.

Zachte koralen.

Doopvontschelp en kogelvis.

Het rif gezien van op de boot.

De terugvaart was nog helser te noemen. Buiten de crew, die wel moesten toegeven dat het een erg ruwe zee was vandaag, hield vrijwel niemand op de boot het droog. Eenmaal in de haven van Cairns aangekomen scheen het zonnetje en leek er geen vuiltje aan de lucht.

07.08.2023: Vandaag reden we nog wat verder naar het noorden. In de voormiddag reden we iets boven Cairns het plateau op naar Barron Gorge National Park. We maakten een erg mooie wandeling door de jungle tot aan een uitzichtpunt op de diepe kloof en de Barron Falls.

Vlonderpad hoog in de bomen.

Barron falls.

In de namiddag verlieten we de Bruce Highway die we al volgen van in Bisbane en reden we op de Captain Cook Highway. Na een souvenir stop in Port Douglas reden we naar ons camping aan Wonga Beach. Hoewel het om de camping zonnig en rustig was staat er op dit ruige strand een stevige wind. In deze omgeving stikt het van de zoutwaterkrokodillen dus het is absoluut verboden om hier in zee te gaan. Even afkoelen in het zwembad dan maar.

Captain Cook Highway.

Wonga Beach.

Zwemmen op de camping.

08.08.2023: In de voormiddag deden we het wat rustig aan. Wat opruimen en zwemmen op de camping. In de namiddag maakten we een boottocht op de Daintree River. Deze rivier loopt door het oudste regenwoud van de wereld en stikt er van de zoutwaterkrokodillen.

Jonge zoutwaterkrokodil.

Groter exemplaar, zo’n 4 meter schatte onze gids.

Op een uurtje zagen we er 5 en ook nog 2 slangen: een boomslang en een gestreepte python, de grootste slang van Australië.

Boomslang.

Gestreepte python met dikke buik dus net gegeten.

04.08.2023: We blijven 2 nachten in het erg mooie Etty Bay. Ze maken hier een redelijk nat droogseizoen mee dus deze voormiddag regende het wel regelmatig.

Zonsondergang op Etty Beach.

We reden al honderden kilometers door suikerriet plantages dus bezochten we het lokale museum daarover dan maar tot het droger werd.

Suikerriet museum.

Aan deze kusten leven nog redelijk veel kasuarissen die we 2 keer vanuit de auto konden spotten.

Kasuaris.

In pyjama op het strand.

05.08.2023: Vandaag reden we naar Cairns via de Atherton Tablelands. Dit plateau boven Cairns kent een eigen vegetatie van regenwoud met vijgenbomen, boomvarens en dichte jungle afgewisseld met glooiende groene weilanden en boerderijen.

Ellinjaa Falls.

We zagen veel watervallen, de impressionante Curtain Fig Tree en reden daarna verder naar Cairns.

Curtain Fig Tree.

Millaa millaa Falls.

31.07.2023: We waren vroeg op weg vandaag. In totaal een 3-tal uurtjes rijden naar Townsville van waar we morgenvroeg de ferry nemen naar Magnetic Island. Ergens halverwege stopten we in Bowen, bekend voor zijn grote mango maar vooral ook voor enkele verbluffend mooie baaitjes waar je ook goed kan snorkelen. Paar uurtjes strand dus.

Big Mango van Bowen.

Horseshoe Bay Beach, Bowen.

01.07.2023: Om 9u vertrok onze ferry naar Magnetic Island. Een dik half uur later reden we het eiland op richting Forts Walk. Heel mooie uitzichtpunten en 2 koala’s ook gespot.

Forts walk.

Koala.

In de namiddag waren we lui en speelden we met heremietkreeftjes op Horseshoe Beach.

Horseshoe Beach, Magnetic Island.

02.08.2023: Een beetje een regendag vandaag. Tijdens een opklaring wandelden we naar Hawkings Point.

Hawkings Point.

Reuze vijgenboom.

In de namiddag bezochten we de lokale kolonie rotswallabies die je hier wel plezier kan en mag doen met een wortel of een stukje appel.

Rotswallaby.

Daarna gingen we op tijd terug naar de camping want ook hier was rond 16u een vogel voedermoment. Tijdens het tanden poetsen hoorden we geknaag: een wallaby zat aan onze aardappelschillen.

03.08.2023: We moesten pas om 12u vanmiddag de ferry terugnemen naar het vasteland. We deden nog een pittige wandeling naar Balding Bay.

Balding Bay.

Er was zelfs nog even tijd om daarna te zwemmen in het mooie jungle-zwembad op de camping.

29.07.2023: Gisteren reden we naar Airlie Beach. Onderweg regende het stevig met momenten maar toen we in dit nogal mondaine kustplaatsje aankwamen was het mooi weer. Airlie Beach is de uitvalsbasis voor de Whitsunday Islands. Een handvol paradijselijke eilanden midden in het Great Barrier Reef. Grote zeil- en motorjachten, boetiekjes, een mooie promenade en ook een eigen lagoon zoals eerder in Yeppoon maar nog een stuk groter.

Ook op deze camping zit het vol vogels.

Om 8u stonden we in de jachthaven voor onze trip naar de eilanden. Na de briefing vaarden we we volle snelheid naar Chalkies Beach op Haslewood Island. Dit strand is op zich al adembenemend mooi en daarnaast ook bekend omdat het een erg mooi rif heeft dat direct vanaf het strand bereikbaar is. We snorkelden tussen de koralen en tropische vissen en klommen daarna naar een uitzichtpunt op dit rif en op het hagelwitte Whitehaven Beach aan de overkant.

Chalkies Beach.

Sem in zijn element.

Great Barrier Reef.

Het rif en Whitehaven Beach op de achtergrond.

Opwarmen na het snorkelen in putje winter😉

We vaarden daarna in 10 minuten naar Whitehaven Beach, het witste strand ter wereld dat ook wordt beschouwd als één van de mooiste van onze planeet. We kregen hier een lekkere lunch waar ook enkele lokale varanen of Goanna’s op afkwamen. Daarna luierden we wat op het strand en in het water en deden een pittige wandeling naar een fantastisch uitzichtpunt.

Whitehaven Beach.

Goanna.

Whitehaven lookout.

Op de terugweg kregen we nog een extraatje. We kwamen 2 bultrug mama’s tegen met een kleintje. Onze schipper legde de boot stil zodat we deze oceaanreuzen telkens van erg dichtbij konden observeren. De eerste kleine was erg speels en sprong enkele keren uit het water.

Baby bultrug steelt de show met zijn mama erachter.

26.07.2023: Vannacht had het minder geregend en hoewel de rivieren nog redelijk hoog stonden kwam de eigenaar van de camping al heel vroeg naar ons om te zeggen dat het volgens hem veilig was om er door te rijden. Hij reed voor met zijn 4X4 en enkele minuten later stonden we terug in de bewoonde wereld. We reden een half uurtje en gingen in de zon op een terrasje ontbijten 😀. Na de winkel was het nog een korte rit naar Cape Hillsborough National Park waar we dus in principe gisteren al hadden moeten zijn. Swat, de zon scheen en we zijn hier op een van de mooiste stranden van Australië dus de vorige dag was snel vergeten.

27.07.2023: Strand, zwembad, zon, kangoeroes, bbq, aperitiefje bij zonsondergang,… verder weinig te melden.

23.07.2023: Vandaag vooral nog eens wat kilometers doen. We zagen stilaan de vegetatie ook veranderen. Tot nu toe reden we vooral door iets drogere bush maar nu werd het landschap groener en tropischer met veel cocospalmen, grote bamboe en veel suikerriet plantages. We picknickten in Clairview en reden aan Mackay het binnenland in richting Finch Hatton Gorge.

Clairview: verboden te zwemmen… zoutwaterkrokodillen.

We slapen op de Platypus Bushcamp in een prachtig regenwoud.

Het regenwoud aan Platypus Bushcamp.

Douchen in de jungle.

Brushtail Possum

24.07.2023: We zitten in het regenwoud dus deze ochtend was het gezapig aan het regenen. We bleven dus lang en gezellig in ons busje liggen. Het was al bijna middag toen het wat droger werd en we het plateau naar Eungella National Park op reden. 14 jaar na onze eerste 2 tevergeefse pogingen om een vogelbekdier te spotten in Australië gingen we er nu terug voor. En erg snel met succes deze keer. We konden het beestje erg lang volgen en het water was zo helder dat we hem zelfs onder water konden zien jagen.

Eungella National Park

Het bestaat dus toch, het vogelbekdier.

Na de picknick en een wandeling door het mooie nevelwoud waar Sem zijn eerste Wallaby ook eindelijk kon spotten, gingen we nog eens terug kijken bij de rivier en weer zagen we zelfs 2 vogelbekdieren die we zeker een half uur konden observeren.

Platypus viewpoint.

Eungella nevelwoud.

Om dit te vieren gingen we deze avond op restaurant. Goed vette happen; calamares, fried steak en chicken parma met frieten, ketchup en 2 halve kerstomaatjes.😉

25.07.2023: Nogmaals, we zitten in het regenwoud. Vannacht is dit goedje dus met bakken uit de hemel gevallen. Op de weg hier naartoe moesten we door een riviertje rijden van een 10-tal centimeter diep dat nu dus was omgetoverd tot een kolkende rivier waar zelfs de meest doorwinterde rafter zou voor bedanken. We zaten dus vast. Gelukkig hadden we nog eten en waren de andere campers en ook de eigenaar van de camping erg vriendelijk. Ze boden ons zelfs eten aan. De hele dag regende het pijpenstelen en we konden dus niet veel doen dan het uitzitten.

Diner improviseren, gelukkig hadden we een groot afdak om de hele dag onder te schuilen.

Weg weg!

21.07.2023: Vandaag hadden we een redelijk lange rit voor de boeg terug richting kust. Iets na de middag picknickten we in Rockhampton, bezochten er de lokale zoo (ook volledig gratis) en liepen even door de botanische tuin.

We vonden als bij wonder nog een plekje op een camping in Emu Park, een klein beetje verder aan de kust. In de bomen aan de camp kitchens wonen duizenden (niet overdreven) vleerhonden. Ook hier, zoals op alle campings, valt het op dat vooral gepensioneerden uit Victoria, New South Wales en South Australia op de overvolle campings staan.

Boom vol vleerhonden op onze camping.

22.07.2023: Deze voormiddag luierden we wat op de camping. Rond de middag reden we naar Yeppoon, een kuststadje hier iets verderop. Ook hier is een “lagoon”, een publiek zwembad met een aangelegde tuin, barbecues, kraakproper sanitair met warme douches en lifeguards. Gratis.

Yeppoon

Yeppoon Lagoon

Op de terugrit stopten we nog even aan het Capricorn Coast National Park. We wandelden naar een mooi uitzichtpunt op de Keppel Islands en beneden in het water zagen we 3 zeeschildpadden zwemmen.

Capricorn Coast National Park

20.07.2023: Gisteren reden we vanuit Hervey Bay een stuk het binnenland in. We bleven 2 nachten aan Cania Gorge National Park. De camping zat vol kookaburras, lorikeets, kaketoos, galas en andere kleurrijke vogels dus daar alleen al hadden we onze bezigheid mee.

Kookaburra

We maakten een wandeling langs de zandstenen kliffen en enkele grotten die zo typisch zijn voor het Australische binnenland. Hoewel het hier ’s nachts ijskoud is was het toch puffen toen we kort na de middag terug op de camping aankwamen.

Dragon Cave

Cania Gorge lookout

Giant’s Chair viewpoint

Tegen zonsondergang kleurde de hemel groen, rood, geel en paars van de eerder vernoemde papegaaien en parkieten die ons met een oorverdovend gekwetter kwamen begroeten. De eigenares van de camping voorzag ons namelijk van zonnebloempitten waar ze natuurlijk massaal op afkwamen.

De lorikeets geven bijna fluo licht in de zon.

Gala’s

Australian King Parrot

Na het avondeten werden we hartelijk aan het kampvuur van onze buren onthaald voor een drankje en een hapje. Natuurlijk had Sem al wel wat harten gestolen van de mede-campeerders door onder andere zijn dagboek met Australische dieren van de vorige dagen te laten zien. Ze gaven ons nog een paar dekens voor de koude nacht in onze camper. Zo zijn de mensen hier nu eenmaal; enorm gastvrij, open en oprecht vriendelijk.

16.07.2023: Na het ontbijt waarbij we vergezeld werden van een nieuwsgierige Lori gingen we nog even naar het strand in Noosa.

Nadien reden we een dikke 2 uur naar Hervey Bay waar we na een korte instructie onze 4WD voor morgen al mee kregen en naast onze camper op de camping konden parkeren, handig voor morgenvroeg. Er werd proviand ingeslagen voor de komende 2 dagen op Fraser Island en nadien gingen we en stevige hamburger eten in de Hog’s Breath.

17.07.2023: Na een snel ontbijt vertrouwden we ons busje toe aan Line en reden wij met onze Landcruiser richting ferry. Om 9u stipt gooide die de trossen los en 45 minuten later reden we Fraser Island op.

Ferry naar Fraser Island

Een stevige 4WD is hier verplicht en al snel werd duidelijk waarom. In 2009 hadden we hier een chauffeur met een Hummer maar nu zelf achter het stuur door de zanderige off-road tracks ploeteren was toch even spannend.

Ploeteren door het ruige binnenland van Fraser Island

Na een klein uurtje baggeren door het binnenland reden we het oostelijke strand of 75-mile beach op richting noorden. De eerste stop was het idyllische Eli Creek. Na een zwemmetje in het kraakheldere water picknickten we op het strand terwijl we bultruggen spotten in de wilde oceaan. Die migreren hier deze tijd van het jaar massaal richting Antarctica. Hier zagen we ook onze eerste dingo die tussen de jeeps op zoek was naar iets lekkers.

75 miles beach

Eli Creek

Dingo

Bultrug

In de namiddag reden we nog enkele 10-tallen km over het strand (waar je 80 km/h mag rijden = toch erg leuk) verder naar het noorden tot aan de Champagne Pools.

Omdat het nog geen 16u was klotsten we nog een uurtje over een stevige off-road track richting binnenland naar Lake Allom dat vol schildpadden zat.

Lake Allom

18.07.2023: omdat we pas rond 11u het strand op mochten omwille van hoogtij luierden we nog wat deze ochtend.

Zonsopgang op 75 mile beach

Rond 10u reden we zuidwaarts terug over het strand. Eerste stop was het wrak van de Maheno, een schip dat hier zo’n 90 jaar geleden verging.

Maheno scheepswrak

In Eurong gingen we terug echt off-road richting binnenland naar Central Station. Hier waan je je echt in een prehistorische jungle.

Jungle bij Central Station

Na een korte wandeling trokken we naar wat misschien het bekendste icoon van Fraser Island is: Lake Mckenzie. Het zonnetje scheen en we hadden nog genoeg tijd om er wat te luieren op het spierwitte strand en te zwemmen in het kraakheldere water.

Toen de zon achter de bomen verdween koelde het snel af en reden we onze laatste kilometers richting ferry terug naar het vasteland.

Zonsondergang op de ferry ⛴