Nieuw-Zeeland: Auckland, Northland en Coromandel Peninsula

25/11/09: Kia Ora Aotearoa; Hello New Zealand. Onze vlucht vertrok perfect op tijd en een drietal uurtjes later stonden we in het zonnige en frisse Nieuw-Zeeland. Nadat de ribbels van onze wandelschoenen proper genoeg bevonden werden door de douaniers namen we een shuttlebus tot vlak aan ons appartement in het centrum van de stad. In en rond Auckland wonen ongeveer 1,4 miljoen mensen. Dit is een derde van alle Nieuw-Zeelanders en daarmee is het veruit de grootste stad van het land. Dit wetende is het centrum toch redelijk klein en wandel je er vrij snel door. In de namiddag liepen we wat rond en deden al wat inkopen. Niet onbelangrijk, ze hebben hier ook meat pies.

De Sky Tower in het moderne centrum van Auckland:

26/11/09: We sliepen eens goed uit en gingen daarna op pad door de stad. We ruilden onze Lonely Planet van Australië in tegen het Nieuw-Zeeland model en kochten een nieuwe set tandenborstels, tandpasta, shampoo, peper, zout,… We gingen ook op de Sky Tower waar je een mooi zicht hebt over de stad en de Hauraki golf. Dit is ook het hoogste gebouw in het zuidelijk halfrond.

Onderaan de Sky Tower:

Bovenop de Skytower, 220 meter boven de begane grond:

In Auckland heb je enorm veel verschillende nationaliteiten, het is de stad met het hoogst aantal Polynesiërs maar als je rondloopt valt het direct op hoeveel Aziaten hier rondlopen. We liepen ook even snel binnen bij het bedrijf waar we ons volgende busje gaan huren, dit is vlakbij ons appartement. Alles was in orde en we konden ons busje al kiezen. ’s Avonds aten we, jullie geloven het nooit, mosselen friet vergezeld van La Chouffe, Duvel en Kriek in het Belgian Beer Cafe. Blijkbaar zijn ze er hier verzot op want in Auckland alleen al heb je er al 4. Oh ja, de mosselen zijn gelukkig geen Zeeuwse, hier hebben ze de gigantische ‘New Zealand Green Lipped Mussels’. De schelpen zijn beige-achtig met een groene rand en we telden er 19 in een kilo. De gemiddelde schelp is zo’n 10cm en de mossel zelf 5-7cm, een hele hap dus. Wel lekker…vooral met die pintjes.

En ook hier komt Santa…

27/11/09: Tijd om ons nieuwe huis op wielen op te halen en eraan te beginnen. Na alle papierwerk gingen we op pad met onze ‘John Dory’: een Toyota Hiace met automatische versnellingsbak, airco en alle benodigde kampeerspullen. Escape, het verhuurbedrijf, heeft op alle busjes graffiti gespoten in verschillende thema’s en bij ons staan er mooie vissen op.

Dory op de eerste camping:

We reden de stad uit naar het noorden en kwamen al snel in de typisch Nieuw-Zeelandse omgeving: groene, grassige heuvels met beboste vlekken, riviertjes omzoomd met vegetatie waaronder veel boomvarens, mossen en yucca-achtige planten. Onze camping aan de Kauri Coast was super, alles was perfect in orde, kraakproper en de omgeving was prachtig. We stonden aan een riviertje, omgeven door bossen, palmen en grote boomvarens.

Het zicht aan onze kampeerplek:

28/11/09: Vandaag deden we een aantal korte wandelingen door de Kauri-bossen van Northland. Vroeger werden de Kauri-bomen massaal gekapt en er zijn nog maar enkele plaatsen in Nieuw-Zeeland waar je deze reuzen kan bewonderen.

Annelies bij Yakas, één van de vele grote Kauri:

De oorspronkelijke bewoners (Maori) gaven sommige van deze woudreuzen namen en we zagen o.a. Te Matua Ngahere (de dikste met stamomtrek 16,4m) en Tane Mahuta (grootste Kauri in NZ, meer dan 50m hoog en stamomtrek > 12m).

Tane Mahuta, Father of the Forest:

In de late namiddag reden we door naar Paihia, aan de Bay of Islands. Het weer is een beetje betrokken maar het is zeker niet koud. We kampeerden vlak naast het water.

29/11/09: Het plan was om vandaag te gaan bootje varen in de Bay of Islands om dolfijnen en misschien zelfs orca’s te spotten. Het weer speelde niet echt mee dus we besloten wat anders te doen en reden naar de Waitangi Treaty Grounds, waar het verdrag tussen de Britse Kroon en de Maori werd ondertekend. Even kort wat geschiedenis: aangenomen wordt, dat de Maori hier zo’n 1000 jaar geleden vanuit Polynesië met hun grote ‘Haka’ (kano’s) toekwamen en zich begonnen te vestigen. Nadat de ons reeds bekende James Cook op het eind van de 18^de eeuw passeerde, begonnen walvisvaarders, andere vissers en handelaars zich langzaam maar zeker te settelen. In het begin was de relatie tussen de nieuwe bewoners en Maori best ok en ze leerden van elkaar. Zoals het bij het mensenras nogal de gewoonte was en is, kon dit vreedzame samenzijn niet lang blijven bestaan. De brave westerlingen leerden de Maori onder andere het geweer en dit was een slechte zet. Dit onding zorgde voor onderlinge stammenoorlogen bij de Maori en toen na een tijd wel heel erg veel Europeanen, Amerikanen en andere immigranten toekwamen was het hek van de dam. Anarchie, prostitutie, drankmisbruik en andere geneugten van het leven zorgden voor wangedrag bij iedereen. Kororareka, het huidige Russell in de Bay of Islands, was het grote handelscentrum in die tijd en werd’The Hell-hole of the Pacific’ genoemd. De Britse Kroon zag haar kans mooi en zond rond 1830 gezant en reddende engel James Busby om orde op zaken te stellen. Hij deed dit schijnbaar niet slecht en kreeg de Maori daardoor zelfs zo ver om de ‘Treaty of Waitangi’ hier te laten tekenen op 6 februari 1840. Kort samengevat lijkt dit verdrag sterk op het volgende: in ruil voor bescherming, ons geweldig rechtssysteem en ander lekkers, valt dit land nu onder de Britse Kroon en als extraatje mogen jullie nog steeds beschikken over (sommige) landen, visgronden, wouden en ander vastgoed. Tot op heden is er nog steeds discussie over de over de inhoud en vooral de interpretatie van dit verdrag.

Op de plek waar men meent dat het verdrag toen werd ondertekend staat nu een gedenkteken in de vorm van een soort zeilbootmast.

In het huis van Busby , nu Treaty House, hangt allerlei informatie en gebruiksvoorwerpen uit die tijd. Om de 100^ste verjaardag van het verdrag te vieren maakten de Maori de 35 meter lange oorlogskano ‘Ngatokimatawhaorua’ en werd naast het Treaty House een Maori ontmoetingshuis gebouwd. Alles ligt in het mooi onderhouden park met zicht op de Bay of Islands.

Ngatokimatawhaorua:

Meeting House vanbuiten:

En vanbinnen:

In de namiddag reden we langs de oostelijke kant van Northland over een heel kronkelende maar prachtige weg tot Whangarei. En even het puntje op de i; ‘wh’ dient te worden uitgesproken als ‘f’.

30/11/09: Achter onze camping liggen de Whangarei Falls. We gingen een kijkje nemen en waren er tezamen met een kleine opklaring.

Whangarei Falls:

De rest van de dag moesten we weer een stuk rijden naar het zuiden. We reden vlot terug door Auckland en sloegen daarna af richting Coromandel Peninsula. Aan de westelijke zijde kronkelt de weg langs de rand van het bergachtig schiereiland en de Hauraki golf. Overnachten deden we in Coromandel Town.

1/12/09: Coromandel Town ligt aan de westkant van het schiereiland. In de voormiddag staken we door naar de oostzijde. De onverharde maar zeer goed te bereiden weg slingert zich door het bergachtige hart en de overweldigende natuur van de Coromandel.

Een ‘Koru’, of zich ontrollend varenblad, staat teken voor vernieuwing en nieuw leven.

We stopten aan de Waiau Falls en deden ook nog een wandeling in het regenwoud waar ook een aantal grote Kauri bomen staan.

Waiau Falls:

We deden onze inkopen in Whitianga en reden daarna door tot in Hahei. Hier wandelden we tot aan de bekende Cathedral Cove. Aan de kalkstenen kliffen langs deze kust zijn door verwering een grote natuurlijke brug en enkele monolieten gevormd.

Het begin van de Cathedral Cove walk:

Onderweg:

…

Op het strand van Cathedral Cove:

We stopten ook even aan Hot Water Beach. Bij laag water kan je hier een put graven in het zand waar dan door vulkanische activiteit onderaan warm water in borrelt. Al bij al was die niet zo indrukwekkend maar het groepje dolfijnen die op 10 meter voor onze neus in het water zwommen maakten uiteraard alles goed. We stonden ’s avonds alleen op een mooie camping in Opoutere.

Privé-camping in Opoutere:

P.S.: Sorry voor de vele foto’s en dus misschien lange download-tijd, maar alles is toch zo mooi hier!