Taranaki, Cape Palliser en Wellington

First but not least: wij willen toch nogmaals even zeggen dat we het heel leuk vinden om nog steeds de vele leuke reacties te lezen en voor alle duidelijkheid, we lezen ze allemaal. Ook leuk dat we soms verschieten wie dit allemaal leest. Blijkbaar wordt er veel reclame gemaakt, goed zo!

 

11/12/09: Het weer was grijs en het motregende toen we vanmorgen doorreden. We besloten weer off-the-beaten-track te gaan en richting Mt. Taranaki te rijden lang de ‘Forgotten World Highway’. Deze kronkelige weg is 150km lang en gaat van Taumaranui tot Stratford. We passeerden vooral een prachtig groen met schapen en koeien gevuld heuvellandschap met hier en daar een boerderij.

Ontelbare wandelende bollen wol langs de Forgotten World Highway:

Picknickplek, zoek John Dory:

Bijna halfweg was er plotseling een onverhard stuk van 15km door de Tangarakau Gorge. We reden door een schitterend regenwoud naast de Mangapapa rivier. Links en rechts van ons gingen de wanden van de kloof steil omhoog en overal stonden grote boomvarens en hoge woudreuzen. Doordat het hier zo vochtig is, is alles bedekt met mossen en andere epifyten.

Tangarakau Gorge:

Een paar kilometer voorbij de kloof kom je in Whangamomona, de enige republiek van Nieuw-Zeeland. Door een onenigheid met de lokale autoriteiten verklaarde dit boerendorp zichzelf tot republiek. Het zou vooral gegaan zijn over de verplaatsing van de grenzen zodat het bij een ander district zou komen en daarom dus ook bij een ander rugbyteam diende te spelen. De democratisch verkozen president is in het verleden o.a. geweest: Billy de geit en Tai de poedel. Om de twee jaar wordt in januari ‘Republic Day’ gevierd. Mensen vanuit het hele land zakken dan naar hier af. Er is een parade en je kan o.a. bottin-werpen, wedden op racende schapen, possums villen, enz. Wij dronken een koffie in het plaatselijke hotel-restaurant-cafe. Als je het dorp uitrijdt staat er een bordje met: “Welcome back to New Zealand”.

Toen we in Stratford aankwamen was het weer deftig aan het regenen. Dit stadje ligt aan de voet van Mt. Taranaki, de 2518 meter hoge vulkaan die we in de verte konden zien op de Tongariro Alpine Crossing, een paar dagen geleden. Door het weer konden we deze prachtige berg nu helaas niet zien. Hopelijk hebben we morgen meer geluk.

12/12/09: Vannacht heeft het lelijk gedaan. Regen en wind schudde onze John Dory heen en weer, precies alsof we in een carwash zaten. Handig want ons busje was vuil van de slijkweg door de Tangarakau Gorge. Deze morgen was het droog maar rond de top van Taranaki hingen nog wel veel wolken. We reden de berg op tot aan het visitor centre van Dawson Falls.

Maori houtsnijwerk aan het visitor centre, op de achtergrond Mt. Taranaki (in de wolken). Voor een vollediger beeld van deze berg verwijzen we naar onze post van 11 december 2009:

Hier deden we de Wilkies Pools Walk. Dit is de natste streek van het noordeiland en dat zie je. Het regenwoud langs de flank van deze berg is enorm dicht en ondoordringbaar. De bomen zijn kronkelig en door de hoogte niet zo groot. Ook hier is alles vochtig en hangt alles vol mossen.

Het had vannacht hard geregend en overal kwamen kleine riviertjes langs en over het pad.

Na de mooie wandeling waren de wolken rond de top nog niet weggetrokken dus besloten we om nog een stuk te rijden. We volgden de kust richting Wellington en sliepen in Wanganui.

13/12/09: Volgens het weerbericht zou er een nieuwe regenzone passeren. Het leek alsof deze net het zuidelijkste punt van het noordeilend zou missen dus we sjeezden naar ginder. Dit is een redelijke trip dus vandaag deden we buiten rijden niet zo heel erg veel. We waren redelijk vroeg in Lake Ferry en hier scheen de zon inderdaad. Er stond wel een strakke bries maar we zitten nu eenmaal aan de geduchte Cook Strait. Wellington (achter de hoek) wordt niet voor niks ‘The Windy City’ genoemd.

Onze campsite in Lake Ferry:

14/12/09: Vanuit Lake Ferry was het nog een uurtje rijden tot aan Cape Palliser; het meest zuidelijke punt van het noordeiland. We klommen tot aan de vuurtoren en hadden ven hier uit een knap zicht over de kust en konden aan de overkant van de Cook Strait het zuideiland zien.

De vuurtoren van Cape Palliser:

Het zicht bovenaan de vuurtoren:

De mooie omgeving rond Cape Palliser:

Niet zo ver van de vuurtoren woont de grootste kolonie New Zealand Fur Seals. We zaten lange tijd te kijken naar deze speelse dieren. Er was veel kabaal en de mannetjes lagen regelmatig met elkaar in de clinch.

Vechtende mannetjes:

De jongen zijn goed gecamoufleerd, op deze foto staan 2 fur seals:

Een stukje verder op de terugweg stopten we aan de Puntangirua Scenic Reserve. Na de picknick wandelden we tot bij de Putangirua Pinnacles. Deze zuilen zijn ontstaan door erosie van regen die zachtere zand- en ziltlagen sneller deed wegspoelen dan harder gesteente. Het trekt nogal op de hoodoos in Bryce Canyon National Park in de VS maar dan in het grijs.

Voor de LOTR-fans: hier werd het stuk aan de Dimholt Road gedraaid, waar Aragorn, Legolas en Gimli het rijk van de doden betreden.

We vonden een moderne camping in Martinborough, een van de grotere wijnstreken van het noordeiland. Onderweg werden we nog even opgehouden door een massa schapen op de weg.

Sheep Crossing:

15/12/09: De Tongariro Crossing van vorige week heeft zijn tol geëist. We reden naar Wellington en Annelies kreeg 2 weken rust voorgeschreven voor een ontstoken spier in de liesstreek. Dit resulteert uiteraard ook in een rustigere periode op deze site. We blijven in de buurt van Wellington en nemen binnen een paar dagen de ferry naar het zuideiland. Het weer zou goed zijn de komende dagen dus we zullen nu alvast wat luieren op de camping.

16/12/09: We luierden en zonnekloppen dus op de camping. We zijn in Harcourt Park in Upper Hutt, voor de LOTR fans: hier is de tuin rond Isengard waar Gandalf en Saruman wandelen rond Isengard. Dit is ook de plek waar de orcs bomen omkappen rond Isengard.

17/12/09: Naast wat luieren op de camping deed Freek een kort wandelingetje in de buurt en ging hij ook nog naar de roze kapper.

Nog een mooie koru in Upper Hutt:

Tegen de avond reden we nog eventjes naar het Kaitoke Regional Park. Een erg mooie kloof met heel veel groen, feeërieke picknickplaatsen en ijskoude riviertjes. Nogmaals voor de LOTR fans: hier werd Rivendell opgenomen, de woonplaats van de Elfen.

‘Rivendell’ in Kaitoke Regional Park:

18/12/09: Morgenvroeg nemen we de ferry naar Picton, op het zuideiland. We wilden toch nog een paar andere dingen in Wellington zien. Wellington is de hoofdstad van NZ maar toch is het centrum, en eigenlijk ook de rest, heel klein. Vanop Mt. Victoria hadden we een mooi zicht over het centrum, de haven en de baai. Zoals eerder gezegd wordt deze stad ook ‘The windy City’ genoemd. Het waait hier inderdaad al vrij hard sinds we hier aangekomen zijn maar vandaag doet het toch nog lelijker. Op Mt. Victoria lazen we op een info-bord dat de gemiddelde windsnelheid hier 60 km/h is.

Wellington City van op Mt. Victoria:

Voor de LOTR fans: in het park op Mt. Victoria werd de scene gefilmd waar de Hobbits niet zo lang na hun vertrek van het pad moeten springen omdat de Black Rider hen op de hielen zit, zie foto:

Voor de niet-LOTR fans: het gaat nu wel weer eventjes duren eer we nog een filmlocatie tegenkomen, wees gerust.

Hierna bezochten we het Te Papa museum. Dit is ‘het’ museum van Nieuw-Zeeland en het is gratis voor iedereen. Het is een heel mooi, groot, modern en perfect onderhouden gebouw langs de promenade aan het water. De permanente tentoonstelling gaat over alles m.b.t. Nieuw-Zeeland: geologie, fauna, flora, de kolonisaties, culturen, kunst, landbouw, natuurbehoud,…, echt de moeite.