Centraal plateau en Tongariro National Park

8/12/09: Van Gisborne naar Napier is het een 220km rijden langs massa’s schapen en de wijngaarden van Gisborne en Hawkes bay. We wandelden eventjes door Napier en reden van hieruit terug landinwaarts richting Taupo. We zijn terug op de Thermal Explorer Higway richting het centrale plateau van het noordeiland.

Op weg van Napier naar Taupo:

Rotorua, waar we vorige week waren, Taupo en Tongariro zijn de 3 grote vulkaansystemen hier. Taupo is net zoals Yellowstone in de VS een supervulkaan, en zijn uitbarsting 26500 jaar geleden had een wereldwijde invloed. De gigantische krater is nu gevuld met kraakhelder water vol forel en vormt het grootste meer van NZ; Lake Taupo. We wilden eigenlijk wat meer tijd spenderen aan dit mooie meer, maar de weersvoorspelling voor de komende dagen lokten ons toch nu al naar wat we in de verte aan de overkant van het meer zagen lonken: de vulkanen Ngauruhoe, Tongariro en Ruapehu van het Tongariro National Park. De 19,4 km lange Tongariro Alpine Crossing wordt omschreven als “The best one-day hike in New Zealand” en deze wil je beslist bij goed weer doen. We deden dus snel inkopen in Taupo en reden langs het meer richting Tongariro National Park. De Tongariro Alpine Crossing is een one-way hike en je moet dus transport regelen van en naar het begin- en eindpunt. Dit is gelukkig heel goed geregeld vanuit elke accommodatie in de buurt en morgen worden we om 8u hier op de camping opgepikt.

Even snel voor de Lord of the Rings liefhebbers. Veel scènes uit Mordor zijn hier opgenomen en Mt. Ngauruhoe deed dienst als Mt. Doom.

9/12/09: We stonden om 8u klaar met genoeg eten, drinken, truien, regenjassen,… Een half uurtje later begonnen we eraan. Klok 8.30u, hoogtemeter op 1150 meter.

De eerste kilometers gaan zachtjes omhoog. Je hebt een mooi zicht op Mt. Ruapehu. Dit is met 2797 meter de hoogste vulkaan van het National Park en er lag nog veel sneeuw op de top. Het was ook helder genoeg om de perfect symmetrische vulkaankegel van de 2518 meter hoge Mt. Taranaki te zien, 150km westwaarts.

Mt. Taranaki in de verte:

Na een uurtje begint de eerste serieuze klim naar de South Crater op 1660 meter aan de voet van de bijna perfecte vulkaankegel van de 2291 meter hoge Mt. Ngauruhoe. Deze vulkaan is slechts 2500 jaar oud en de laatste serieuze uitbarsting was in 1975. Je kan als extraatje van 2-3u deze berg beklimmen. Het is een enorm steile, hoge en zware klim en bij elke 2 stappen schuif je op het losse puin 1 stap terug naar beneden. Freek deed dit in april van dit jaar met zijn vriend Supernop en had twee maanden later nog last van zijn knieën. Daarom besloten we nu maar te passen.

Op de South Crater met Mt. Ngauruhoe (aka Mt. Doom) op de achtergrond:

Na de vlakke kraterbodem van South Crater komt de volgende klim tot aan de Red Crater. Dit is met 1886 meter tevens het hoogste punt van de wandeling en halfweg.

Klauteren op de Red Crater:

Aan de andere kant van top zien we in de diepte de zure Emerald Lakes en de rotte eieren geur en damppluimpjes hier en daar verraden dat deze vulkanen verre van uitgedoofd zijn.

Emerald Lakes:

Red Crater en Mt. Ngauruhoe:

Blue Lake van op de Red Crater:

Om 12.30u aten we onze bokes aan Blue Lake. Hierna daalt het pad stilaan terug af langs de noordkant van het massief. Je kan hier enorm ver zien over Lake Taupo en de bergen rondom.

De laatste kilometers gaan door een dicht en mossig regenwoud en om 4u waren we aan het oppikpunt. We rekenden uit dat we 6,5 uur gewandeld hadden en in totaal 1 u pauze namen.

De laatste kilometers…:

De Tongariro Crossing is 1 van de hoogtepunten van het noordeiland en echt een must. Het is een flinke trip en sommige stukken zijn steil en soms met losse stenen en puin. De ene moment zweet je je te pletter en tien meter verder bevries je door de harde ijzige wind. De ruige vulkanische omgeving waar je door wandelt en de vergezichten zijn fenomenaal.

10/12/09: Hoewel we vrijwel geen last hebben van zere knieën of stijve benen gaan we toch niet teveel fysieke inspanningen doen vandaag. We bezochten in de voormiddag het Tongariro Trout Centre. Kiwi’s (= Nieuw-Zeelanders) zijn, net als hun buren aan de overkant van de Tasman zee, verzot op vissen. Het land is rijk aan kraakheldere en zuivere rivieren en daarom hebben ze in velen hiervan forellen geïntroduceerd. Lake Taupo en de rivieren er rond staan bekend voor het forelvissen. Het Tongariro Trout Centre ligt naast de Tongariro River en wordt gerund door de DOC (Department of Conservation). Hier worden eitjes afgenomen, bevrucht en ‘uitgebroed’. De kleine visjes gaan in een soort groeibad tot ze groot en vooral sterk genoeg zijn om terug te worden uitgezet.

Hierna reden we via de Desert Road langs de oostkant van de vulkanen zuidwaarts tot in Ohakune.

Langs de Desert Road, links Mt. Ruapehu en rechts Mt. Ngauruhoe:

Dit gezellige wintersportdorpje ligt aan de voet van de majestueuze Mt. Ruapehu. Het is tevens bekend als Carrot Capital of NZ. Vraag ons niet waarom maar er staat een gigantische peen en elk jaar in juli zijn het hier wortelfeesten.

We reden even tot aan de Mangawhero Falls. Voor de LOTR liefhebbers: de plek waar Gollum achter een vis aanzat.

Mangawhero Falls:

Vanuit Ohakune gaat de weg rond het Tongariro National Park terug omhoog richting waar we vanmorgen vertrokken waren.

We stopten nog aan de mooie Tawhai Falls. Nogmaals voor de LOTR liefhebbers: hier zwom Gollum in de ‘Forbidden Pool’.

Tawhai Falls:

Oh ja, voor we het vergeten:

We sliepen op een camping in de buurt van Whakapapa en hadden een mooi zicht: